Recruitment

Als recruiter heb ik de ervaring dat sollicitanten de neiging hebben zich afwachtend op te stellen tijdens het sollicitatiegesprek. Begrijpelijk, want als sollicitant ben je immers afhankelijk van het oordeel van degene aan de overkant van de tafel, die bepaalt of je wel of niet doorgaat naar de volgende ronde. Een afwachtende en afhankelijke opstelling is echter meestal niet de juiste houding voor een positief resultaat.
Mijn ervaring leert dat kandidaten die veel vragen stellen en positief kritisch zijn omdat ze niet alles voor zoete koek slikken, de beste kansen hebben op een vervolg.

Waarom?
Een kandidaat die veel vragen stelt (en die vragen op papier uitschrijft en meeneemt) laat blijken dat hij/zij zich goed heeft voorbereid en daarom gemotiveerd is voor de openstaande functie. Het is bovendien veel beter indirect te laten blijken/ bewijs te leveren dat je gemotiveerd bent in plaats van het te zeggen.
Door het stellen van kritische vragen creëer je gelijkwaardigheid in het gesprek. Enerzijds ben je enthousiast en gemotiveerd voor de functie en het bedrijf, anderzijds maak je duidelijk dat de antwoorden op jouw vragen bepalen of je überhaupt wel in dienst wil treden, net...

De functie en de werksituatie


Wat vraagt de functie en de werksituatie? Iemand die veel initiatieven neemt? De functie uitbouwt? Iemand die benadert? Iemand die risiconemend is?
Of vraagt de functie en de werksituatie iemand die de functie beheert? Dat is namelijk een kern van risicomijdend. Mensen die risicomijdend zijn, zijn de beheerders van een functie.

Wanneer iemand met dit kenmerk ergens begint met werken, dan begint deze van binnenuit. Is er sprake van een bureau, dan wordt letterlijk eerst het bureau in orde gemaakt. Van binnenuit wordt de functie uitgebouwd. Wat iemand met dit kenmerk niet weet, zoekt deze eerder eerst zelf uit.
De beheerder van de kas is hier zo’n voorbeeld van. Alle kenmerken worden kwaliteiten. Besparen, voorkomen, beheren, enz.
De risiconemende beheerder van een kas is meer naar buiten gericht. Neemt meer risico. Kijkt meer naar mogelijkheden. Met deze twee invalshoeken heeft een organisatie een keuze. Wat vraagt de functie? Wat wil de organisatie?
Deze behoefte is dikwijls een reden voor vroegtijdig vertrek


De verkoper binnendienst. Deze is risiconemend. Verkopen vindt hij leuk. Binnen zitten is steeds meer een kwelling. Hij kan de afdeling niet af en voelt zich ingeperkt. Als die de kans...

Het lijkt wel een moderne omgangsvorm in het huidige zaken doen. In toenemende mate zien we dat er geen sprake meer is van het verlenen van een opdracht, maar dat de opdracht bijv. via plaatsing op het internet “in de markt” wordt gezet en in feite elke belangstellende partij mag aanbieden. Alleen de partij die uiteindelijk uitverkozen wordt te leveren krijgt vervolgens een betaling voor zijn diensten. No cure, no pay nieuwe stijl: niemand krijgt betaald, behalve wanneer de opdrachtgever jouw voorstel uitkiest. Een soort windowshopping, zonder dat er een relatie wordt opgebouwd.
Het lijkt een uitstekende methode voor de opdrachtgever om een breed aanbod krijgen tegen de laagst mogelijke kosten. The best of all worlds!
Maar krijgt hij ook kwaliteit?

Wanneer ik hier een uitstapje maak naar de huizenmakelaars in Frankrijk, waar no cure no pay al decennialang de gebruikelijke werkwijze is, krijgen we hierin enig inzicht.
Kijk eens op de Franse huizensites:
In tegenstelling tot in Nederland staat bij geen enkel aangeboden huis het adres; alleen de gemeente wordt vermeld. Dit is vooral bedoeld om te verhinderen dat geïnteresseerden het huis zelf gaan bekijken, of zich direct tot de...

  De samenwerking verbeteren? Ontdek de verschillen met de ander.

Wanneer we iemand tegenkomen die op dezelfde manier reageert als we zelf zouden doen en je merkt ook nog dat een gesprek dat ook bevestigd, dan is het al snel een klikverhaal. Een geestverwant. Iemand die van dezelfde planeet komt.

Anders is het als iemand op een manier reageert die je van jezelf niet kent. Bijvoorbeeld iemand die zegt dat je van alles moet, terwijl jij juist een eigen keuze belangrijk vindt. Het kan natuurlijk ook andersom. Jij vindt dat iets gewoon moet gebeuren en de ander gaat dan moeilijk doen. Geen zin in, kun je dan bijvoorbeeld horen.

Zo kun je steeds mensen tegen komen die niet alleen anders reageren, maar ook nog op een manier die haaks staat op die van jou. Wanneer je ze tegenkomt, dan is er meestal nog wel een keuze. Je kunt ze in de toekomst gewoon vermijden. Dan heb je er ook geen last van. Zo lijkt het opgelost.

Totdat je even stilstaat bij de mensen die je wel goed kent

De mensen waar je veel mee omgaat. Zelfs de mensen waar je mee samenwoont...